...Η Έλλη Λαμπέτη, την οποία η νεαρή ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου τολμά να υποδυθεί, οιστρηλατημένη από ένα πάθος έτοιμο κάθε στιγμή να εκραγεί: η νέα γυναίκα παίζει με όλο της το σώμα, σκοτεινά ερωτική. Η παρουσία της επιβλητική, κυρίως όταν ο φακός, καθόλου αδηφάγος, χάρη στη σκηνοθεσία, εστιάζει στο πρόσωπό της: μελαγχολία που κάθε στιγμή λες θα ξεσπάσει σε λυγμό. Και όταν ξεσπά, δακρύζει, σαν να αποτίει το πρόσωπο αυτό φόρο τιμής στη μεγάλη πρωταγωνίστρια. Η Λαμπέτη στο τέλος της ουράς του συσσιτιου θυμάται ότι ξέχασε την τσάντα-γούρι της στη σχολή της Κοτοπούλη, όπου δεν έχει γίνει δεκτή. Και φεύγει η Καλογήρου προς την τσάντα , το πεπρωμένο της. Γυρίζει και φεύγει με το θάνατο γύρω της να σφραγίζει τη χώρα, να σκάβει τον αδελφό της, να ναι παντού. Σαν έτοιμη από καιρό η Καλογήρου μπαίνει στη σκηνή, εισβάλλει στη σχολή, βρίσκει την τσάντα της, υποδύεται τον... εαυτό της (ο ηθοποιός γίνεται πάντοτε ο... άλλος του εαυτός) και προσλαμβάνεται. Το φως παραφθείρεται σε σκότος, τα μύχια αποκαλύπτονται, μικρές δόσεις ελεγχόμενου πάθους, στα ακροδάχτυλα, νιώθεις την ένταση, στο σώμα που συστρέφεται, στο λαιμό, στο κεφάλι, λέξεις μεταίωρες γυρίζουν μέσα και η Καλογήρου βρίσκεται εκτός χώρου και χρόνου: ένας σβώλος φως - αγγελικό και μαύρο φως. Οι διάλογοι υποστηρίζουν τις εμπύρετες σιωπές. Παίρνω το θάρρος να συστήσω μια τηλεοπτική σειρά. Οι συντελεστές της αποδεικνύουν ότι ένα τόσο δα ανέσπερο φωτάκι μπορεί 10 με 11, Τρίτη βράδυ να είναι μια σημαδούρα. Φως αγγελικό. Γύρω γύρω μαύρο.
Ηλίας Καφάογλου, TV Τύπος, για την τηλεοπτική σειρά «Η Τελευταία Παράσταση»
Η Μαρίνα Καλογήρου είναι εκείνο το οικείο στοιχείο της εξίσωσης που ενδυναμώνει την ταύτιση του θεατή με τα ηθικά διλήμματα που τίθενται σε όλη την διάρκεια της παράστασης και ασφαλώς αποδεικνύει άλλη μια φορά την ευκολία με την οποία διαχειρίζεται τις δραματουργικές τάσεις του συγγραφέα/δημιουργού/σκηνοθέτη.
Δημήτρης Μπάρμπας, noizy.gr, για την παράσταση «Ο Κατάδικος»
Η κ. Καλογήρου είναι ένα από τα πιο ερωτεύσιμα πλάσματα που έχω δει στη ζωή μου. Ο Τζακ Χάντερ λέει στη Ρόζα «Πώς μπόρεσες να κόψεις τις φλέβες σου για μένα; Εγώ είμαι ένα τίποτα.», και αυτή τού απαντά: «Καθένας μας είναι ένα τίποτα, μέχρι να βρεθεί κάποιος να τον αγαπήσει.» Αποκλείεται να έχει προφέρει άλλη ηθοποιός αυτή τη φράση με τον θείο τρόπο της κ. Καλογήρου.
Ο κ. Γιάννης Φίλιας κρατάει το ρόλο του πραματευτή και κλέβει την παράσταση. Θέλω να τον ευχαριστήσω που με άφησε ένα άλλο βράδυ να μπω στο φουαγιέ την ώρα της παράστασης και να ακούσω ξανά την κ. Καλογήρου να λέει «Μάμα…Μάμα…», και μετά «Μάμα, δεν με άγγιξε – μόνο έλεγε “que bella!”». Η κ. Καλογήρου υποδύεται στην τηλεόραση την Έλλη Λαμπέτη, αλλά ίσως στο μέλλον η απάντηση στην ερώτηση «ποια είναι η Έλλη Λαμπέτη;» να είναι «εκείνη που την υποδυόταν η Μαρίνα Καλογήρου».
Πιτσιρίκος, Lifo, για την παράσταση «Τριαντάφυλλο στο Στήθος»
Η νεαρά ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου, που εκπροσωπεί τη ζωή, το θνητό, την μεταβαλλόμενη φθαρτή ομορφιά, που πρέπει να συνδυάζει τον φόβο με την περιέργεια, τον τρόμο με την προσδοκία ηδονής, τον οίστρο ζωής και θανάτου, ήταν πειστικότερη και «ανθρωπινότερη».
Γεωργουσόπουλος Κώστας, Τα Νέα, για την παράσταστη «Ο Συλλέκτης
Η Μαρίνα Καλογήρου στους γυναικείους ρόλους της παράστασης, είναι ένας τύπος γυναίκας που αμέσως τραβά την προσοχή και το μάτι του θεατή. Σέξυ χωρίς να το επιδιώκει και να προκαλεί σκηνικά, βγάζει χυμούς θηλυκότητας που είναι σχεδόν αδύνατο να περάσουν απαρατήρητοι. Συνδυάζει όμως, με αυτούς και το ταλέντο της, έτσι ώστε σύντομα σε κάνει να μην προσέχεις μόνο την εξωτερική εμφάνιση, αλλά να εμβαθύνεις και στο λόγο και την κίνησή της. Η τελευταία θαρρείς και βγαίνει από μέσα της και είναι μέρος της προσωπικότητας και της ιδιοσυγκρασίας της. Βγάζει έναν αυθορμητισμό και μια γνησιότητα, γεμίζει τη σκηνή με την παρουσία της και αποτελεί το ιδανικό συμπλήρωμα του άντρα της παράστασης, είτε πρόκειται για κωμική, είτε για δραματική σκηνή. Πολλή ενέργεια και δυναμισμός από μια κοπέλα με ταλέντο και ζωτικότητα.
onlytheatre.gr, για την παράσταση «Ring»
...η γνωριμία του με την Ελένη Καζαντζάκη (Μαρίνα Καλογήρου), με την οποία ανέπτυξε μια πολύ ιδιαίτερη, μοναδική σχέση, πέρα από το σεξ, τον έρωτα και την αγάπη. Αυτή η σχέση άντρα – γυναίκας είναι τελικά η τεράστια δύναμη της ταινίας, το κομμάτι εκείνο που μπορεί κυριολεκτικά να τσακίσει ακόμη και την πιο κυνική ψυχή, ίσως επειδή ο σκηνοθέτης την εξιδανικεύει σε τέτοιον βαθμό που θαρρείς ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν όλα τα ζευγάρια ήταν σαν τον Νίκο και την Ελένη Καζαντζάκη. Αυτό το «εσύ κι εγώ ένα» που πίστεψαν για τον εαυτό τους βγαίνει υπέροχα στο πανί, σε ξεπερνά. Φυσικά ο Σμαραγδής υπήρξε πολύ τυχερός, γιατί οι δύο ηθοποιοί του δίνουν για τους ρόλους τους κάτι παραπάνω από τον καλύτερό τους εαυτό. Αλλά και πάλι, κάτι φαίνεται ότι είχε δει από πριν στο ντουέτο αυτό ο Σμαραγδής, γιατί ήταν εκείνος που τους επέλεξε.
Ζουμπουλάκης Γιάννης, Το Βήμα, για την ταινία «Καζαντζάκης»
Η νεαρή Μαρίνα Καλογήρου μοιάζει με την Έλλη Λαμπέτη σε ορισμένες στιγμές τόσο που συγκλονίζει. Σειρά η οποία έχει να επιδείξει μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες ηθοποιών που έχουμε δει στη μικρή οθόνη τα τελευταία χρόνια. Σαν να αποτελεί ένα είδος ιερής πρόκλησης για όσους συμμετέχουν, για όσους ερμηνεύουν τους μύθους της τέχνης, την οποία υπηρετούν , να δώσουν τα καλύτερα δείγματα του ταλέντου τους.
Τα Νέα, για την τηλεοπτική σειρά «Τελευταία παράσταση»
Η Μαργαρίτα της Μαρίνας Καλογήρου, αποτυπώνει με ακρίβεια την αμφιταλάντευση της ηρωίδας ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, μιας ηρωίδας που αποτελεί αναμφισβήτητα απεικόνιση της γυναίκας και της θέσης της την εποχή εκείνη, όπου η υποκρισία αντικαθιστά το ανοιχτό δικαίωμα επιλογής. Η Μαργαρίτα υποκύπτει στον πειρασμό, γνωρίζοντας από την αρχή ότι αυτός ο δρόμος δεν θα έχει γυρισμό και υπομένει στωικά την τιμωρία των επιλογών της. Ένα βλέμμα υγρό σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, λαλίστατες σιωπές και ψίθυροι είναι τα ερμηνευτικά όπλα της Μαρίνας Καλογήρου.
Κώστας Ζήσης, tetragono.gr, για την παράσταση «Ο Κατάδικος»
Ηθοποιοί θετικής ενέργειας, με εξαιρετικά συμπαθητική σκηνική παρουσία, υποκριτική ευφορία και κωμική ευελιξία, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης και η Μαρίνα Καλογήρου ερμηνεύουν τους ρόλους αυτού του… Γάλλου Caveman και της Cavewoman του ενδίδοντας με κέφι στο παιχνίδι των μεταμορφώσεων. Δεν αρκούνται απλώς σε ένα «πέρασμα» από τον ένα ρόλο στον άλλον ή σε μια ευφάνταστη κλοτσοπατινάδα. Περνούν αστραπιαία από τη μια συναισθηματική κατάσταση στην άλλη, γλιστρώντας με μαεστρία από τη συγκίνηση στην ξέφρενη χαρά και από εκεί στην ουδετερότητα. Κι αν ο Τσαλταμπάσης διατηρεί, σαν δεύτερο σώμα, το καρατερίστικο ύφος του μόρτη και την πληθωρικότητα του «λαϊκού παιδιού», η Καλογήρου διαποτίζει τις ερμηνείες της με κοριτσίστικο σκέρτσο κι εφηβική γλυκύτητα.
Ιλειάνα Δημάδη, Αθηνόραμα, για την παράσταση «Ring»
Οι ερμηνείες συνολικά καλές, αλλά υπακούν αυστηρά σε γενικούς κανόνες καθοδήγησης, που δεν τις αφήνουν να ξεχωρίσουν αυτόνομα. Αυτό δε σημαίνει ότι το ταλέντο της Μαρίνας Καλογήρου δεν είναι ολοφάνερο σαν φρέσκο νερό. Μακριά από υπερβολές και με ένα πρόσωπο ιδανικό για τραγωδία, παίρνει πάνω της όλη την άνοδο της ταινίας προς τα τελευταία λεπτά. Πρόκειται για την τρίτη μεγάλη ευκαιρία της νεαρής ηθοποιού και έχει από μένα όλες τις ευχές μου για να την αδράξει με τον καλύτερο τρόπο.
Σταύρος Γανωτής, cine.gr, για την ταινία «Καλά Κρυμμένα Μυστικά, Αθανασία»
Με τη Μαρίνα Καλογήρου, μια ηθοποιό με ικανότητα στις ψυχολογικές εκρήξεις, που αντισταθμίζουν το γήινο ταμπεραμέντο της, η σχέση τους στην ταινία εξομαλύνεται μετά τις πρώτες, αμήχανες εισαγωγικές σκηνές κι εξελίσσεται σε ένα ενδιαφέρον rollercoaster.
Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, για την ταινία «Αν...»
Η Μαρίνα Καλογήρου στους γυναικείους ρόλους αντίστοιχα, μεταφέρει το δυναμικό γυναικείο ταμπεραμέντο της σε κάθε κομμάτι του έργου. Άκρως γοητευτική, χωρίς να το επιδιώκει και να προκαλεί σκηνικά, με καταπληκτική κίνηση και δυναμισμό που έλκει αβίαστα τα βλέμματα των θεατών. Ο συνδυασμός τους εκρηκτικός ,με την χημεία τους να απογειώνει κάθε πτυχή του έργου.
Μαργαρίτα Κυανίδου, MaxMag, για την παράσταση «Ring»
Το πρώτο, το κορυφαίο συστατικό στα χέρια του, ευτυχώς του, έχει όνομα: Μαρίνα Καλογήρου! Η "ορισμός της ενζενί" δεν είναι αυτό που λέμε πανέμορφη, ούτε θεότης, ούτε χυμώδης, φυσουναρισμένη και φτιαχτή, είναι όμως σε υπερθετικό βαθμό σέξι και ελκυστική, {...}. Σαν άτυπος χειριστής των πλάνων που συμμετέχει, εκείνη δίνει το τέμπο, εκείνη ορίζει τον παλμό, εκείνη έχει το πάνω χέρι.
zerVo, Movies Ltd, για την ταινία «Αν...»
...δυο πολύ δυνατές ερμηνείες, από την Αθανασία της Καλογήρου και της Σταυρούλας Λογοθέτη.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Lifo, για την ταινία «Καλά Κρυμμένα Μυστικά, Αθανασία»
Η Μαρίνα Καλογήρου είναι χάρμα οφθαλμών. Αέρινη και ονειρική, υποδύεται τη Ρόζα που ερωτεύεται και θέλει να ξεφύγει με τον ναύτη της απ’ την ατμόσφαιρα του σπιτιού και του μικρόκοσμου που την πνίγουν. Η Καλογήρου είναι μια ρετρό (με την καλή έννοια) ενζενύ που θυμίζει καλό θέατρο περασμένων εποχών και δεν έχει καμία ευτυχώς σχέση μ’ όλα αυτά τα πρόσωπα του κακόγουστου σήμερα που με απελπιστικό τρόπο θυμίζουν το ένα το άλλο.
theatro.com, για την παράσταση «Τριαντάφυλλο στο Στήθος»
Η νεαρή ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου, που υποδύεται την Έλλη Λαμπέτη σε νεαρή ηλικία, είναι μια πραγματική αποκάλυψη. Δεν ερμηνεύει απλώς το ρόλο, αλλά βγάζει και πολλά εσωτερικά χαρακτηριστικά της μεγάλης ηθοποιού.
Αντώνης Ευθυμίου, koyinta.gr, για την τηλεοπτική σειρά «Τελευταία παράσταση»